தம்மா திரைவிமர்சனம்: ஆயுஷ்மான் – ராஷ்மிகா கூட்டணியில் ஒரு ‘வேதாள’ கதை – எதிர்பார்ப்பை பூர்த்தி செய்ததா?

தம்மா திரைவிமர்சனம்: பற்கள் இருக்கின்றன, ஆனால் கடிக்கத் தெரியாத வேதாளம்!

இந்தியச் சினிமாவில் ஹாரர்-காமெடி எனப்படும் பேய் மற்றும் நகைச்சுவை கலந்த படங்களுக்கு என்றுமே ஒரு தனி மவுசு உண்டு. குறிப்பாக ‘மேடாக் ஹாரர் காமெடி யூனிவர்ஸ்’ (Maddock Horror Comedy Universe) தயாரிப்பில் வெளிவந்த ‘ஸ்ட்ரீ’ (Stree), ‘பேடியா’ (Bhediya), மற்றும் சமீபத்தில் வந்த ‘முஞ்சியா’ (Munjya) போன்ற படங்கள் மக்கள் மத்தியில் பெரும் வரவேற்பை பெற்றவை. அந்த வரிசையில் ஐந்தாவதாக வெளியாகியிருக்கும் படம் தான் ‘தம்மா’. ஆயுஷ்மான் குரானா மற்றும் ராஷ்மிகா மந்தனா போன்ற நட்சத்திரங்கள் இருப்பதால் இப்படத்தின் மீது பெரிய எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. ஆனால், அந்த எதிர்பார்ப்பை இந்த படம் பூர்த்தி செய்ததா என்றால், பதில் ஏமாற்றமே.

கதைக்களம்: காதலும் ரத்தக்காட்டேரியும்

டெல்லியைச் சேர்ந்த அலோக் கோயல் (ஆயுஷ்மான் குரானா) ஒரு பத்திரிகையாளர். பரபரப்பான செய்திகளைத் தேடி அலையும் இவர், ஒரு செய்தி சேகரிப்புக்காக காட்டுக்குச் செல்கிறார். அங்கே ஒரு கரடியிடம் சிக்கிக்கொள்ளும் இவரை, தடாகா (ராஷ்மிகா மந்தனா) என்ற மர்மமான பெண் காப்பாற்றுகிறாள். தடாகா சாதாரண பெண் அல்ல, அவள் ஒரு ‘வேதாளம்’ (Betaal) இனத்தைச் சேர்ந்தவள். ஹாலிவுட் படங்களில் வரும் ரத்தக்காட்டேரி (Vampire) போல இவர்களுக்கு ரத்தம் தான் உணவு.

ஆனால் படத்தில் ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் உள்ளது. 1947-ல் இந்தியா-பாகிஸ்தான் பிரிவினையின் போது மனிதர்கள் செய்த கொடூரங்களைப் பார்த்த இந்த வேதாள இனம், மனித ரத்தம் விஷத்தன்மை கொண்டது என்று முடிவு செய்து, அதை குடிப்பதை நிறுத்திவிடுகிறது. ஆனால், இந்த விதியை ஏற்க மறுக்கும் அந்த இனத்தின் பழைய தலைவன் யக்ஷாசன் (நவாசுதீன் சித்திக்), பல ஆண்டுகளாக ஒரு குகையில் சிறைவைக்கப்பட்டுள்ளான்.

தடாகாவுடன் காதலில் விழும் அலோக், அவளை டெல்லிக்கு அழைத்து வருகிறான். அலோக்கின் தந்தை (பரேஷ் ராவல்) சந்தேகக் கண்ணோடு பார்க்க, தடாகா மனிதர்களோடு வாழ பழகுகிறாள். ஒரு விபத்தில் அலோக்கின் உயிரைக் காப்பாற்ற, தடாகா அவனை ஒரு வேதாளமாக மாற்ற வேண்டிய சூழல் ஏற்படுகிறது. இது அவர்களின் இன விதியை மீறுவதாகும். இதனால் சிறையில் இருக்கும் ஆபத்தான யக்ஷாசன் விடுதலை ஆகிறான். அதன் பிறகு நடக்கும் கலாட்டாக்களும், போராட்டங்களுமே ‘தம்மா’ படத்தின் மீதிக்கதை.

பலம்: புதுமையான முயற்சி மற்றும் நடிப்பு

மேற்கத்திய பாணியிலான வாம்பயர் (Vampire) கதையை, இந்தியப் பாணியில் ‘வேதாளம்’ என்று மாற்றியமைத்த விதம் பாராட்டுக்குரியது. குறிப்பாக கிமு 323-ல் அலெக்ஸாண்டர் படையெடுப்புடன் தொடங்கும் படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகள் பிரம்மாண்டமாக உள்ளன. கிராபிக்ஸ் காட்சிகளும் ஓரளவுக்கு நம்பும்படி இருக்கின்றன.

நடிப்பைப் பொறுத்தவரை, ஆயுஷ்மான் குரானா வழக்கம் போல் சிறப்பாகச் செய்துள்ளார். சாதாரண மனிதனாக இருந்து வேதாளமாக மாறும் காட்சிகளில் அவர் செய்யும் சேட்டைகள் ரசிக்க வைக்கின்றன. ராஷ்மிகா மந்தனாவுக்கு இந்தியில் இது ஒரு முக்கியமான படம். அழகாகவும் அதே சமயம் மிரட்டலாகவும் நடிக்க முயற்சித்துள்ளார்.

படத்தின் உண்மையான பலம் நவாசுதீன் சித்திக் தான். வில்லனாக வரும் அவர், தனது வித்தியாசமான உடல்மொழி மற்றும் வசன உச்சரிப்பால் திரையை ஆக்கிரமிக்கிறார். அவர் வரும் காட்சிகள் படத்திற்குத் தேவையான விறுவிறுப்பைக் கூட்டுகின்றன. பரேஷ் ராவலின் நகைச்சுவை ஆங்காங்கே சிரிக்க வைக்கிறது.

பலவீனம்: குழப்பமான திரைக்கதை

படத்தின் மிகப்பெரிய சறுக்கல் அதன் திரைக்கதைதான். காதல், திகில், காமெடி, குடும்ப செண்டிமெண்ட், சமூக கருத்து என எல்லாவற்றையும் ஒரே படத்தில் திணிக்க முயன்றுள்ளனர். இதனால் எந்த ஒரு விஷயமும் மனதில் பதியவில்லை. குறிப்பாக, பிரிவினையின் போது நடந்த வன்முறையை வைத்து வேதாளங்கள் மனித ரத்தம் குடிப்பதில்லை என்று சொல்லப்படும் காரணம் மிகவும் வலுவற்றதாக இருக்கிறது.

படத்தின் நீளம் (சுமார் 150 நிமிடங்கள்) சோதனையைத் தருகிறது. இடைவேளைக்குப் பிறகு வரும் காட்சிகள் மிகவும் மெதுவாக நகர்கின்றன. தேவையில்லாத பாடல்கள் மற்றும் ‘ஐட்டம் டான்ஸ்’ நம்பர்கள் படத்தின் ஓட்டத்தைத் தடை செய்கின்றன. எடிட்டிங் இன்னும் கச்சிதமாக இருந்திருக்கலாம்.

தொழில்நுட்பம் மற்றும் இசை

ஒளிப்பதிவு சிறப்பாக உள்ளது. காட்டின் இருண்ட சூழலையும், டெல்லியின் இரவு வாழ்க்கையையும் அழகாகக் காட்டியுள்ளனர். ஆனால், சச்சின்-ஜிகர் இசையில் பாடல்கள் பெரிதாக ஈர்க்கவில்லை. பின்னணி இசையும் சராசரி ரகம் தான். டப்பிங் மற்றும் லிப்-சின்க் (Lip-sync) சில இடங்களில் சரியாக பொருந்தவில்லை என்பது நெருடல்.

இறுதித் தீர்ப்பு

‘தம்மா’ ஒரு சுவாரஸ்யமான கருவைக் கொண்டிருந்தாலும், அதைத் திரையில் கொண்டு வந்த விதத்தில் தோல்வியடைந்துள்ளது. ‘ஸ்ட்ரீ’ அல்லது ‘பேடியா’ படங்களில் இருந்த அந்த மேஜிக் இதில் மிஸ்ஸிங். வருண் தவான் போன்ற முந்தைய படங்களின் கதாபாத்திரங்கள் இதில் எட்டிப்பார்த்தாலும், அது படத்திற்குப் பெரிய பலத்தைச் சேர்க்கவில்லை.

மேடாக் யூனிவர்ஸ் படங்களின் தீவிர ரசிகர்களுக்கு, இது ஒரு முறை பார்க்கக்கூடிய படமாக இருக்கலாம். ஆனால் சாதாரண ரசிகர்களுக்கு, ‘தம்மா’ பயமுறுத்தவும் இல்லை, வயிறு குலுங்க சிரிக்க வைக்கவும் இல்லை. மொத்தத்தில், இது ஒரு சுமாரான முயற்சி.

CINEMA SPICE RATING: ★★½ (2.5/5)