‘பூதகாலம்’ திரைவிமர்சனம்: அலறல் சத்தமில்லாத, ஆனால் உறைய வைக்கும் ஒரு திகில் அனுபவம்!

பூதகாலம்: பயத்தின் புதிய பரிமாணம் – விரிவான திரைவிமர்சனம்

இந்தியத் திரையுலகில் ஹாரர் (Horror) அல்லது பேய் படங்கள் என்றாலே, திடீரென வரும் சத்தங்கள், கோரமான முகங்கள், பழிவாங்கும் ஆவிகள் என்ற ஒரு வழக்கமான பாணி உண்டு. ஆனால், மலையாளத் திரையுலகம் இந்த விதிகளையெல்லாம் உடைத்து புதிய பாதையில் பயணித்து வருகிறது. அந்த வகையில், 2022-ல் வெளியாகி அனைவரின் கவனத்தையும் ஈர்த்த படம் ராகுல் சதாசிவன் இயக்கத்தில் உருவான ‘பூதகாலம்’. சோனி லிவ் (SonyLIV) தளத்தில் வெளியான இப்படம், பேய் பயத்தை விட, மனித மனதின் இருண்ட பக்கங்களை அதிகம் பேசுகிறது.

கதைக்களம்: அமைதிக்குள் ஒளிந்திருக்கும் ஆபத்து

கேரளாவின் நகர்ப்புறத்தில் உள்ள ஒரு வாடகை வீட்டில் நடக்கும் கதை இது. ஆஷா (ரேவதி) ஒரு பள்ளி ஆசிரியை. உடல்நலம் குன்றிய தனது தாயையும், வேலை தேடிக்கொண்டிருக்கும் தனது மகன் வினுவையும் (ஷேன் நிகம்) கவனித்துக்கொண்டு குடும்ப பாரத்தை தனியாக சுமக்கிறார். வினு, பார்மசி படித்து முடித்துவிட்டு இரண்டு ஆண்டுகளாக வேலை கிடைக்காமல் தவிக்கிறான்.

தாய் ஆஷாவிற்கும் மகன் வினுவிற்கும் இடையே ஒரு சுமூகமான உறவு இல்லை. ஆஷா அதிக மன அழுத்தத்தில் இருக்கிறார், வினுவோ வேலையின்மை மற்றும் தாயின் கண்டிப்பால் விரக்தியில் இருக்கிறான். இவர்களின் வாழ்க்கையில், வீட்டில் இருக்கும் பாட்டி இறந்துபோன பிறகு, ஒரு பயங்கரமான மாற்றம் நிகழ்கிறது. வினு அந்த வீட்டில் விசித்திரமான சத்தங்களையும், நிழல்களையும் பார்க்கத் தொடங்குகிறான்.

ஆரம்பத்தில் இதை வினுவின் மனப்பிரமை என்று நினைக்கும் ஆஷா, காலப்போக்கில் தானும் அந்த அமானுஷ்யத்தை உணரத் தொடங்குகிறார். இது வினுவின் மனநோயா? அல்லது அந்த வீட்டில் உண்மையிலேயே ஏதேனும் அமானுஷ்ய சக்தி உள்ளதா? அல்லது அவர்கள் கடந்த காலத்தில் புதைத்து வைத்த சோகங்கள் அவர்களைத் துரத்துகிறதா? இந்தக் கேள்விகளுக்கு விடை தேடும் பயணமே ‘பூதகாலம்’.

பயமா? உளவியல் சிக்கலா?

இந்தப் படத்தின் மிகப்பெரிய பலமே அதன் திரைக்கதைதான். இயக்குநர் ராகுல் சதாசிவன், இது ஒரு பேய் படம் என்று நேரடியாகச் சொல்லாமல், கதாபாத்திரங்களின் மனநிலைக்கும் அமானுஷ்யத்திற்கும் இடையே ஒரு மெல்லிய கோட்டை வரைந்துள்ளார். ஹாலிவுட் படங்களான ‘தி பாபட்லுக்’ (The Babadook) பாணியில், மன அழுத்தம் மற்றும் தனிமை எப்படி ஒரு மனிதனைப் பயத்திற்குள் தள்ளும் என்பதை இப்படம் மிக அழகாகக் காட்டுகிறது.

அந்த வீடு ஒரு சாதாரண வீடு போல இல்லாமல், அதுவும் ஒரு கதாபாத்திரமாகவே மாறிவிடுகிறது. இருண்ட அறைகள், பூட்டி வைக்கப்பட்ட கதவுகள் என ஒவ்வொரு காட்சியும் ஒருவித இறுக்கத்தை நமக்குள் கடத்துகிறது.

நடிப்பு: ரேவதி மற்றும் ஷேன் நிகத்தின் அசுரப் பாய்ச்சல்

நீண்ட இடைவேளைக்குப் பிறகு ஒரு அழுத்தமான கதாபாத்திரத்தில் நடிகை ரேவதி. ஆஷாவாக அவர் வாழ்ந்திருக்கிறார் என்றே சொல்லலாம். மன அழுத்தத்தால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு தாயாக, விரக்தியை வெளிப்படுத்தும் அவரது உடல்மொழியும், கண்களில் தெரியும் பயமும் அற்புதம். மகனிடம் கோபப்படுவதாகட்டும், இரவில் தனியாக அழுது தீர்ப்பதாகட்டும், ரேவதி ஒரு நடிப்பு ராட்சசி என்பதை மீண்டும் நிரூபித்துள்ளார்.

அவருக்கு ஈடுகொடுத்து நடித்திருக்கிறார் ஷேன் நிகம். வேலையில்லாத இளைஞனின் விரக்தி, பயம், குழப்பம் என அத்தனை உணர்வுகளையும் மிக யதார்த்தமாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார். இவர்கள் இருவருக்குமான உரையாடல்கள் மிகவும் இயல்பாக, நம் அண்டை வீட்டில் நடக்கும் சண்டைகளைப் போல இருப்பது படத்திற்குப் பெரும் பலம்.

தொழில்நுட்பம்: சத்தமில்லாத பயம்

வழக்கமான பேய் படங்களில் ஒலிக்கும் இரைச்சலான இசை இதில் இல்லை. அதற்குப் பதிலாக, அமைதியை ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள். ஃப்ரிட்ஜ் ஓடும் சத்தம், தண்ணீர் சொட்டும் சத்தம், காற்றின் ஓசை என சிறிய சத்தங்கள் கூட பயத்தை அதிகரிக்கின்றன. கோபி சுந்தரின் பின்னணி இசை கதைக்குத் தேவையான பதற்றத்தை கச்சிதமாகக் கூட்டுகிறது. ஒளிப்பதிவாளர் ஷெஹ்னாத் ஜலால், ஒளி மற்றும் நிழலை வைத்து விளையாடியிருக்கிறார்.

சிறிய குறைகள்

படத்தில் ஷேன் நிகம் இசையமைத்த ஒரு பாடல் திடீரென வருவது படத்தின் வேகத்தைத் தடையிடுவது போலத் தோன்றலாம். அதேபோல், படத்தின் முடிவு சிலருக்குத் திருப்திகரமாக இல்லாமல் இருக்கலாம். பேய் இருக்கிறதா இல்லையா என்று ஒரு நேரடி பதிலை எதிர்பார்ப்பவர்களுக்கு, படத்தின் முடிவு சற்று குழப்பத்தை அளிக்கலாம்.

இறுதித் தீர்ப்பு

‘பூதகாலம்’ ஒரு சாதாரண பேய் படம் அல்ல. இது மன அழுத்தம், உறவுச் சிக்கல்கள் மற்றும் பயம் ஆகியவற்றை உளவியல் ரீதியாக அணுகும் ஒரு தரமான படைப்பு. அலறல் சத்தங்களை விட, அமைதியான பயத்தை விரும்பும் சினிமா ரசிகர்களுக்கு இது ஒரு விருந்து.

CINEMA SPICE RATING: ★★★★ (4/5)